Wszystko było dobrze, normalnie, tak jak powinno być. Poznali się, zakochali w sobie, z czasem pokochali. Wzięli ślub i starają się żyć porządnie, uczciwie, z Bogiem w sercu. Przez pewien czas cieszyli się sobą, rzeczywistością wreszcie we dwoje, poznawali, czasem docierali.
Chrzest mógłby być dla rodziców adopcyjnych szczególną chwilą „narodzin” ich dziecka. Ale nie wszystkim rodzicom dane będzie to przeżyć. Na pozór wszystko wydaje się banalne i proste.
Adopcja jest bardzo trudna dla dziecka, trudniejsza niż dla rodziców, którzy je adoptowali. Mój problem jest prosty: ja tylko nie mogłam urodzić swojego dziecka. Jego problem jest dużo bardziej skomplikowany: ono musi zmierzyć się ze świadomością, że ktoś go nie chciał.
Rozmowa z Lucyną Hoffman-Czyżyk o rodzicach niegotowych do adopcji, traumie wczesnodziecięcej i preferencjach wydłużających czas oczekiwania na adopcję
